dövülerek öldürülmek

midemi allak bullak ederken kanımı donduruyor. ne kadar sonuna dek suçlu, o ardı arkası kesilmeyen darbeleri her ne kadar hak etmiş olursa olsun, herhangi birini bir kalabalık tarafından çıldırasıya, öldüresiye dövülürken görsem aklım başımdan gidiyor. içimdeki insanlığa ve adamlığa dair tüm değerler inim inim inlemeye, can çekişmeye başlıyor. kendi kahrımda mahvoluyorum. hele ki aleni bir masumiyet, haksız bir linç mevzu bahis ise... dalkavukluğun meşru kıldığı vahşet hissiyatıyla peyda olmuş doyumsuz şiddet eğilimi, güce tapmaya dünden hazır zihniyetleri bir bir ele geçirdiğinden, kızgın ruhların kan çanağına dönmüş gözlerini zifiri bir karanlığın içine hapsedip adeta kör ettiğinden bu yana iflah olmaz bir buhran girdabına doğru savruldu, yitip gitti bütün erdemler, iyi niyetler. paçavra misali bir deliğe sıkıştırıldı merhamet yüklü vicdanlar. taşa, duvara benzedi körpe yürekler. içi boşaltılmış ve köhnemiş saçmasapan duygu yoğunluklarının vücut bulmuş halinden ibaret şimdi her beden. heyhat. lakin yeter. nefes almak istiyoruz artık.

abi şunu bi izleyin. Olay TR de mi tam olarak bilmiyorum. Palalarla saldırı